Zondag 20-01-08 Hoewel ik eerst nog in de woonkamer in slaap gevallen ben, heb ik toch maar de stap genomen om verder te gaan slapen in het grote, lege bed. Het is denk ik nu weer zo'n twee jaar geleden dat ik dat bed verruilde voor de bank en later een vouwbed in de unit of woonkamer net zoals dat uit kwam. Na 'n half uurtje mijn gedachten de loop te hebben gelaten ben ik dan toch in slaap gevallen. Bijzonder was dat ik 's morgens door de wekkerradio werd gewekt en dat er net een zinnetje uit een mis die op dat moment bezig was voorbij kwam met de context "opnieuw opbouwen en dan is het goed" heel bijzonder om zo wakker te worden. 's Middags is Tamara met Monique en haar dochters mee geweest naar het voetballen en kon ik alvast wennen aan het gevoel om alleen in huis te zijn. Diverse malen ben ik gebeld en heb even lekker zitten kletsen zodat ook die tijd is omgevlogen. We hebben vandaag de CD ontvangen waarop de hele mis is opgenomen, zodat we dat ook altijd als een mooie herrinnering kunnen beluisteren. Laat in de middag hebben we met z'n vieren, Nicole, Maico, Tamara en ik gezamelijk gegeten, ik had zelf lekker gekookt. Het vreemde is dan dat we voor het eerst sinds lange tijd weer rustig kunnen eten en aan de grote tafel hebben gegeten. We hebben het ervaren als een afsluiting van een zeer intense week met veel emotie. Morgen gaan we weer allemaal onze eigenweg maar zullen elkaar nog vaak nodig hebben om elkaar te troosten bij de vele moeilijke momenten die nog komen maar ook om te lachen over vele mooie momenten die we samen hebben meegemaakt. 's Avond is mijn moeder samen met mijn broer en schoonzus op bezoek geweest. Tamara is weer optijd naar bed gegaan op haar eigen kamer want morgen moet ze weer vroeg op.
Zaterdag 19-01-08 Na een redelijk goede nachtrust gaan we vandaag de rest van de bloemen een plaatsje gaan geven rijden we naar het Airbornemuseum in Oosterbeek waar met name ik een speciale band mee heb, waarna we vertrekken naar de Britse militaire begraafplaats aldaar. Vervolgens worden er bloemen gelegd bij gedenksteen voor de Amerikaanse bevrijding van Beek en de burgerslachtoffers tijdens de oorlog in Beek. We sluiten af met een bloemstukje bij de canadeese begraafplaats in Groesbeek. (zie foto's). Flink doorweekt door alle regen komen we weer thuis. Omdat ik de komende week weer boven wil gaan slapen komt Monique helpen om de slaapkamer weer op orde te maken. Na het overlijden van Riet waren er diverse spullen opgeslagen om het aanzien van de woonkamer en unit aan te passen. Het opruimen vorderd zo goed dat ik de aankomende nacht met gemende gevoelens na twee jaar weer in bed ga slapen.
Vrijdag 18-01-08 Ook vannacht hebben Tamara en ik beneden in de woonkamer geslapen. Om 10:00 uur ontvangen we de verzekeringsagent om te kijken en te bespreken wat er allemaal nodig is om de verzekering uit te laten betalen. Het lijkt puur zakelijk maar dat is het zeker niet, er is alle tijd om verhalen op te halen en na het overhandigen van de overlijdensakte heeft hij alle papieren om zijn werk te kunnen doen. In het begin van de middag vertrekken om de bloemen van Riet neer te leggen bij graven van voor Riet bijzondere mensen en bij diverse oorlogsmonumenten. Nadat gister een bloemstukje is meegegaan met Riet's familie om op het graf van ouders te leggen rijden we zelf diverse locatie's af. Bloemstukje komen te liggen bij de overleden oprichter en dirigent van het koor de "Herfstklanken" waar Riet een warme band mee had. Maar ook bij het Maria altaar in de kerk, het gedenkteken voor oorlogslachtoffers in Millingen, bij het graf van haar schoonvader, het bevrijdingsmuseum in Groesbeeken een oorlogsmomument in Groesbeek met de tekst "opdracht vervuld" worden van bloemen voorzien. (klik hier voor de foto's) Omdat het erg hard gaat regenen en het inmiddels donker geworden is gaan via een paar winkels in Millingen weer naar huis. Terwijl we 's avonds samen met Monique de dingen van de afgelopen weken bespreken.
Donderdag 17-01-08 Vandaag is het de dag dat ik afscheid zal moeten nemen van Riet nadat ze vanaf vanaf 29 juli 1978 tijdens ons eerste afspraakje in mijn hart is gegroeid. Omdat de mis, pas om 12:00 uur is krijgt Riet's familie ook de tijd om afscheid te nemen. Tijdens de mis kunnen Nicole, Tamara en ik ons steentje bijdrage om deze dienst een persoonlijk afscheid te laten zijn. Ook aalmoezenier Linssen weet met zijn warme stem de punten te raken waarin wij Riet herkennen. En als het voormalig koor van Riet de liedjes zingt lijkt het er soms gewoon op als of Riet's stem even mee klinkt. Het afscheid nemen van Riet word voor ons even uitgestelt, maar naar de dienst in het crematorium komt het onvermijdelijke, we moeten Riet los laten. Alles tot nu toe hebben we zelf in kunnen vullen maar dan valt het moeilijke uur dat we geen controle meer hebben over de dingen en we Riet af moeten staan. Het valt zwaar. Het was Riet's wens thuis te blijven en ook weer thuis te komen, dus hopen we haar over 'n maand weer naar huis te kunnen laten komen maar dan in een geheel andere vorm. Na de dienst op het crematorium nemen we alle bloemen mee naar huis omdat we daar een speciale bestemming voor hebben. Tijdens de koffietafel horen we van diverse mensen dat deze hele dag mooi rondom Riet verweven was. 's Avonds praten we thuis nog even na met familie en als de laatste naar huis vertrekt wordt het toch ineens stil voor Tamara en mij. In alle rust lezen we de kaartjes nog eens door en genieten van de vele warme woorden, het doet ons goed.
Woensdag 16-01-08 Het slapen heeft goed gegaan maar ik merk dat ik moet wennen aan het vaste doorslapen. 's Morgens komen de medewerksters van het nachtzorgteam samen op bezoek en we praten over hoe we samen toch een bijzondere tijd tijd hebben gehad met een heel bijzonder iemand, Riet. Hoewel ik de afgelopen dagen met eninge regelmaat even bij Riet in de unit langs loop kom ik in de winkel tot de ontdekking dat ik niet even tegen Riet heb "gezegd"dat ik weg ging. Een vreemd gevoel maakt zich van meester op dat moment. Het lijkt er op alsof er een zware lederen jas van mijn schouders word afgehaald en ik krijg een intens gevoel "Zo is het goed". Gesterkt door dit gevoel, ga ik proberen om de tekst die ik wilde uitspreken tijdens de avondwake ook echt zelf te doen. Tot nu toe was me dit nog niet gelukt omdat de tekst te emotioneel was. De avondwake hebben we ervaren als een hele warme herdening aan Riet. Tijdens het voorlezen van mijn tekst leek het er op alsof ik even mijn kraag gevat werd en er gezegd werd "ga maar rechtop staan, je mag het vertellen het is jou verhaal". Een erg bijzonder moment. Nadat men bij ons aan huis afscheid van Riet heeft kunnen nemen praten met enkele mensen na over hoe bijzonder alles is geweest wat we de laatste tijd meegemaakt hebben. Morgen zal er nog een moeilijke dag volgen.
Dinsdag 15-01-2008 De afgelopen nacht heb ik aardig goed geslapen maar ik word wakker met hoofdpijn, ik ben waarschijnlijk niet meer gewend om zo lang aan een stuk door te slapen. Als ik wakker wordt is het hele ritme verstoort en voel ik een enorme leegte. Omdat Riet opgebaard is in de unit kan ik soms nog even naar haar toe gaan maar het is er stil, niet meer de geluiden die er altijd waren 's Middags krijgen we bezoek en ook 's avonds worden we niet vergeten. De bloemen en bloemstukjes worden bezorgd en ondertussen ligt Riet in een ware bloemenzee.
Maandag 14-01-2008 's Nachts word ik diverse malen wakker en denk geluiden te horen die er niet die er niet meer kunnen zijn. Ik word wakker van voetstappen, die in de keuken die er niet zijn. Tamara wil me niet alleen in de woonkamer laten slapen en blijft ook beneden slapen. Omdat we van de unit in een mooie rouwkamer willen maken zijn er diverse spullen naar mijn slaapkamer verhuist en kan ik geen gebruik maken van het bed. Bovendien zou ik me daar ook nog niet op mijn plek voelen. Voor de middag hebben we de afspaak om de koffietafel te regelen, samen met Nicole en Tamara bespreken we de invulling van dit samen zijn. Omdat onze eigen pastoor niet aanwezig is, zal aalmoezenier Linssen de uitvaartdienst verzorgen. De angst dat iemand die ons niet kent en niet bekend is met ons verhaal iets over ons moet vertellen slaat gelijk om als 's middags de bel gaat en hij met zijn warme stem ons condoleerd. Nadat we een tijdje bij Riet in de unit hebben staan te praten en later ons verhaal doen aan de kamertafel vertelt hij ons wat zijn intentie's zijn. Vreemd is het dan om te horen dat veel dingen raakvlakken hebben hetgeen Riet ook dacht en deed. We zoeken wat teksten uit maar ik krijg mijn tekst niet uitgesproken het is te emotioneel. Ook het voormalige koor van Riet komt met een programma dat helemaal "Riet" is met liedjes die ze mooi vond en ook zelf heeft gezongen. We krijgen een goed gevoel over wat we hebben geregeld.
